انتخابات فدراسیون فوتبال؛ پوچ در پوچ

به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: توصیف صحیح انتخابات امروز فدراسیون فوتبال ایران نه «گل یا پوچ» بلکه «پوچ در پوچ» است. هر سه کاندیدای ریاست این نهاد افرادی هستند که در ایجاد وضعیت بسیار ضعیف فعلی فدراسیون و در متزلزل کردن آشکار این ورزش سهمی بارز داشته و در دو دهه اخیر از بازی گردانان اصلی در صحنه بوده‌اند و به همین خاطر است که رویکرد مجدد به هر یک از آن‌ها یک پوچ‌گرایی آشکار خواهد بود. اگر قرار بود این افراد «کننده» کار باشند و بتوانند گلیم فوتبال را از آب بیرون بکشند، در ۲۰ سال اخیر که در فدراسیون حاضر و مسئول اداره یکی از قسمت‌های مهم آن بودند، این کار را انجام می‌دادند و، چون نداده‌اند، معلوم است که در صورت احراز پست ریاست در پایان انتخابات روز سه‌شنبه (۸ شهریور) هم قادر به انجام این کار نخواهند بود.

درست است که میرشاد ماجدی «سرپرست اضطراری» فدراسیون در توصیف فوق نمی‌گنجد و طول مدت عضویت او در کمیته‌ها و هیأت‌های مختلف فدراسیون به ۱۰ سال هم نمی‌رسد، اما او فاقد قواره‌های ریاست است و از تجربه و اقتداری که یک رئیس موفق باید داشته باشد، فرسخ‌ها دور نشان می‌دهد. به هم ریختگی کامل فدراسیون و چند دسته شدن آن و سرایت هولناک این قضیه به درون ساختار تیم ملی، نتیجه ضعف چشمگیر ماجدی است که اسفندماه سال پیش بعد از برکنار شدن شهاب‌الدین عزیزی خادم، چون هیچ گزینه دیگری وجود نداشت، پست ریاست به وی سپرده شد.

عزیزالله محمدی دیگر گزینه انتخابات امروز اگرچه در شش هفت سال اخیر از فدراسیون دور بوده و بر اتحاد باشگاه‌های فوتبال کشور ریاست کرده، اما به عنوان فردی که در دوره ریاست ۸ ساله علی کفاشیان سازمان لیگ را هدایت می‌کرد و عضو هیأت رئیسه فدراسیون هم شد، هرگز از چنین سطوحی بالاتر نرفت و به تبع آن برای اداره فوتبال به طور جامع در تمامی سطح کشور گزینه‌ای ناکامل جلوه می‌کند و، چون فوتبال یک وجه بین‌الملل هم دارد، محمدی در این عرصه چنان بدون پیشینه است که به کارگیری او لااقل از این منظر خاص می‌تواند غلط‌ترین انتخاب ممکن باشد.

مهدی تاج هم که قضایای مارک ویلموتس او همچنان نقل محافل است، اگرچه به لحاظ کار تشکیلاتی از دو رقیبش بسیار بهتر عمل می‌کند، اما خسران‌های دوران حضور تقریباً ۱۵ ساله او (و علی کفاشیان) در فدراسیون به حدی می‌رسد که رویکرد مجدد به او، به نوعی اعلام رسمی شکست برای فوتبال و نشانه بازگشت بی‌حاصل به گذشته‌ای خواهد بود که باید به شدت از آن پرهیز کرد. فوتبال ما اینک یک رئیس جدید و توانا و صاحب ایده‌هایی نو می‌خواهد و واقعیت تلخ و صریح این است که این صفات در هیچ‌یک از سه نامزد فعلی ریاست فدراسیون مشاهده نمی‌شود.